verkaveling
Dutch
Etymology
From verkavelen + -ing.
Pronunciation
- IPA(key): /vɛrˈkaː.və.lɪŋ/, /vərˈkaː.və.lɪŋ/
- Hyphenation: ver‧ka‧ve‧ling
Noun
verkaveling f (plural verkavelingen)
- The allotment or distribution of land parcels, particularly of agricultural land.
- The division of items or real estate into lots, e.g. for auctions.
Derived terms
- blokverkaveling
- esverkaveling
- ruilverkaveling
- strokenverkaveling