veita
See also: veîta
Icelandic
Etymology
From Old Norse veita (“grant, give”), from Proto-Germanic *waitijaną (causative of Proto-Germanic *witaną), from Proto-Indo-European *woyd-éye-ti, causative derivation of the root Proto-Indo-European *weyd- (“know”). Cognate with Old Frisian wēta (“claim, testify”) and Old High German weizen (“show, prove”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈveiːta/
- Rhymes: -eiːta
Verb
veita (weak verb, third-person singular past indicative veitti, supine veitt)
- (ditransitive, governs the dative and accusaive) to give somebody something, to grant, to offer
- Hún veitti mér verðlaun.
- She gave me an award.
- Hún veitti mér verðlaun.
- (transitive, governs the dative) to pipe water
- (impersonal) used in set phrases
Conjugation
veita — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að veita | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | veitt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | veitandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég veiti | við veitum | present (nútíð) | ég veiti | við veitum |
| þú veitir | þið veitið | þú veitir | þið veitið | ||
| hann, hún, það veitir | þeir, þær, þau veita | hann, hún, það veiti | þeir, þær, þau veiti | ||
| past (þátíð) | ég veitti | við veittum | past (þátíð) | ég veitti | við veittum |
| þú veittir | þið veittuð | þú veittir | þið veittuð | ||
| hann, hún, það veitti | þeir, þær, þau veittu | hann, hún, það veitti | þeir, þær, þau veittu | ||
| imperative (boðháttur) | veit (þú) | veitið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| veittu | veitiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
veitast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að veitast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | veist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | veitandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég veitist | við veitumst | present (nútíð) | ég veitist | við veitumst |
| þú veitist | þið veitist | þú veitist | þið veitist | ||
| hann, hún, það veitist | þeir, þær, þau veitast | hann, hún, það veitist | þeir, þær, þau veitist | ||
| past (þátíð) | ég veittist | við veittumst | past (þátíð) | ég veittist | við veittumst |
| þú veittist | þið veittust | þú veittist | þið veittust | ||
| hann, hún, það veittist | þeir, þær, þau veittust | hann, hún, það veittist | þeir, þær, þau veittust | ||
| imperative (boðháttur) | veist (þú) | veitist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| veistu | veitisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
veittur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | veittur | veitt | veitt | veittir | veittar | veitt | |
| accusative (þolfall) | veittan | veitta | veitt | veitta | veittar | veitt | |
| dative (þágufall) | veittum | veittri | veittu | veittum | veittum | veittum | |
| genitive (eignarfall) | veitts | veittrar | veitts | veittra | veittra | veittra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | veitti | veitta | veitta | veittu | veittu | veittu | |
| accusative (þolfall) | veitta | veittu | veitta | veittu | veittu | veittu | |
| dative (þágufall) | veitta | veittu | veitta | veittu | veittu | veittu | |
| genitive (eignarfall) | veitta | veittu | veitta | veittu | veittu | veittu | |
Derived terms
- veita eftirför (to follow somebody)
- veita hjálp (to help somebody)
- veita viðnám (to resist)
- veita ekki af (to have need for)
- munu ekki veita af (to have real use for)
- veitast að (to attack somebody)
- veitast eitthvað auðvelt (to find something easy)