vanzelfsprekend
Dutch
Etymology
Present participle from vanzelf spreken.
Pronunciation
- IPA(key): /vɑn.zɛlfˈspreː.kənt/
Audio (file) - Hyphenation: van‧zelf‧spre‧kend
Adjective
vanzelfsprekend (comparative vanzelfsprekender, superlative vanzelfsprekendst)
- self-evident, evidently, obviously
- (to be) taken for granted, naturally
Inflection
| Inflection of vanzelfsprekend | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | vanzelfsprekend | |||
| inflected | vanzelfsprekende | |||
| comparative | vanzelfsprekender | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | vanzelfsprekend | vanzelfsprekender | het vanzelfsprekendst het vanzelfsprekendste | |
| indefinite | m./f. sing. | vanzelfsprekende | vanzelfsprekendere | vanzelfsprekendste |
| n. sing. | vanzelfsprekend | vanzelfsprekender | vanzelfsprekendste | |
| plural | vanzelfsprekende | vanzelfsprekendere | vanzelfsprekendste | |
| definite | vanzelfsprekende | vanzelfsprekendere | vanzelfsprekendste | |
| partitive | vanzelfsprekends | vanzelfsprekenders | — | |
Derived terms
- vanzelfsprekendheid