vanrækja
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvan.raiːca/
Verb
vanrækja (weak verb, third-person singular past indicative vanrækti, supine vanrækt)
- to neglect
Conjugation
vanrækja — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að vanrækja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | vanrækt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | vanrækjandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég vanræki | við vanrækjum | present (nútíð) | ég vanræki | við vanrækjum |
þú vanrækir | þið vanrækið | þú vanrækir | þið vanrækið | ||
hann, hún, það vanrækir | þeir, þær, þau vanrækja | hann, hún, það vanræki | þeir, þær, þau vanræki | ||
past (þátíð) | ég vanrækti | við vanræktum | past (þátíð) | ég vanrækti | við vanræktum |
þú vanræktir | þið vanræktuð | þú vanræktir | þið vanræktuð | ||
hann, hún, það vanrækti | þeir, þær, þau vanræktu | hann, hún, það vanrækti | þeir, þær, þau vanræktu | ||
imperative (boðháttur) | vanræk (þú) | vanrækið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
vanræktu | vanrækiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
vanrækjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) | að vanrækjast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | vanrækst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | vanrækjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég vanrækist | við vanrækjumst | present (nútíð) | ég vanrækist | við vanrækjumst |
þú vanrækist | þið vanrækist | þú vanrækist | þið vanrækist | ||
hann, hún, það vanrækist | þeir, þær, þau vanrækjast | hann, hún, það vanrækist | þeir, þær, þau vanrækist | ||
past (þátíð) | ég vanræktist | við vanræktumst | past (þátíð) | ég vanræktist | við vanræktumst |
þú vanræktist | þið vanræktust | þú vanræktist | þið vanræktust | ||
hann, hún, það vanræktist | þeir, þær, þau vanræktust | hann, hún, það vanræktist | þeir, þær, þau vanræktust | ||
imperative (boðháttur) | vanrækst (þú) | vanrækist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
vanrækstu | vanrækisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
vanræktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | vanræktur | vanrækt | vanrækt | vanræktir | vanræktar | vanrækt | |
accusative (þolfall) | vanræktan | vanrækta | vanrækt | vanrækta | vanræktar | vanrækt | |
dative (þágufall) | vanræktum | vanræktri | vanræktu | vanræktum | vanræktum | vanræktum | |
genitive (eignarfall) | vanrækts | vanræktrar | vanrækts | vanræktra | vanræktra | vanræktra | |
weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | vanrækti | vanrækta | vanrækta | vanræktu | vanræktu | vanræktu | |
accusative (þolfall) | vanrækta | vanræktu | vanrækta | vanræktu | vanræktu | vanræktu | |
dative (þágufall) | vanrækta | vanræktu | vanrækta | vanræktu | vanræktu | vanræktu | |
genitive (eignarfall) | vanrækta | vanræktu | vanrækta | vanræktu | vanræktu | vanræktu |