vagga
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvakːa/
- Rhymes: -akːa
Etymology 1
Answering to Faroese vagga, Norwegian vagge, Swedish vagga. Compare English wag and German wacken.
Verb
vagga (weak verb, third-person singular past indicative vaggaði, supine vaggað)
- (transitive, with dative) to move (something) back and forth in a swaying motion; to rock
- (intransitive) to move back and forth in a swaying motion; to rock
Conjugation
infinitive (nafnháttur) | að vagga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | vaggað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | vaggandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég vagga | við vöggum | present (nútíð) | ég vaggi | við vöggum |
þú vaggar | þið vaggið | þú vaggir | þið vaggið | ||
hann, hún, það vaggar | þeir, þær, þau vagga | hann, hún, það vaggi | þeir, þær, þau vaggi | ||
past (þátíð) | ég vaggaði | við vögguðum | past (þátíð) | ég vaggaði | við vögguðum |
þú vaggaðir | þið vögguðuð | þú vaggaðir | þið vögguðuð | ||
hann, hún, það vaggaði | þeir, þær, þau vögguðu | hann, hún, það vaggaði | þeir, þær, þau vögguðu | ||
imperative (boðháttur) | vagga (þú) | vaggið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
vaggaðu | vaggiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) | að vaggast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | vaggast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | vaggandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég vaggast | við vöggumst | present (nútíð) | ég vaggist | við vöggumst |
þú vaggast | þið vaggist | þú vaggist | þið vaggist | ||
hann, hún, það vaggast | þeir, þær, þau vaggast | hann, hún, það vaggist | þeir, þær, þau vaggist | ||
past (þátíð) | ég vaggaðist | við vögguðumst | past (þátíð) | ég vaggaðist | við vögguðumst |
þú vaggaðist | þið vögguðust | þú vaggaðist | þið vögguðust | ||
hann, hún, það vaggaðist | þeir, þær, þau vögguðust | hann, hún, það vaggaðist | þeir, þær, þau vögguðust | ||
imperative (boðháttur) | vaggast (þú) | vaggist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
vaggastu | vaggisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
Etymology 2
From Old Norse vagga (“cradle”), from the verb. Cognate with Faroese vøgga, Norwegian Nynorsk vogge, Swedish vagga, Danish vugge.
Noun
vagga f (genitive singular vöggu, nominative plural vöggur)
- cradle
Declension
f-w1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | vagga | vaggan | vöggur | vöggurnar |
accusative | vöggu | vögguna | vöggur | vöggurnar |
dative | vöggu | vöggunni | vöggum | vöggunum |
genitive | vöggu | vöggunnar | vagga | vagganna |
Derived terms
- vöggustofa
Further reading
- “vagga” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
- vagge
Etymology
From Old Norse vaga.
Pronunciation
- IPA(key): /²ʋɑɡːɑ/
Verb
vagga (present tense vaggar, past tense vagga, past participle vagga, passive infinitive vaggast, present participle vaggande, imperative vagga/vagg)
- to waddle, to rock, to sway
- 1977, Kjartan Fløgstad, Dalen Portland:
- Den unge kvinna vaggar tungt over golvet.
- The young woman waddles heavily across the floor.
- Den unge kvinna vaggar tungt over golvet.
- 1977, Kjartan Fløgstad, Dalen Portland:
References
- “vagga” in The Nynorsk Dictionary.
Old Norse
Noun
vagga f (genitive vǫggu)
- cradle
Declension
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | vagga | vaggan | vǫggur | vǫggurnar |
accusative | vǫggu | vǫgguna | vǫggur | vǫggurnar |
dative | vǫggu | vǫggunni | vǫggum | vǫggunum |
genitive | vǫggu | vǫggunnar | vaggna | vaggnanna |
Descendants
- Icelandic: vagga
- Faroese: vagga
- Norwegian Nynorsk: vogge
- Norwegian Bokmål: vugge
- Swedish: vagga
- Danish: vugge
References
- “vagga”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Pali
Alternative forms
- 𑀯𑀕𑁆𑀕 (Brahmi script)
- वग्ग (Devanagari script)
- ৰগ্গ (Bengali script)
- වග්ග (Sinhalese script)
- ဝဂ္ဂ or ဝၷ္ၷ or ဝၷ်ၷ (Burmese script)
- วคฺค or วัคคะ (Thai script)
- ᩅᨣ᩠ᨣ (Tai Tham script)
- ວຄ຺ຄ or ວັຄຄະ (Lao script)
- វគ្គ (Khmer script)
- 𑅇𑄉𑄴𑄉 (Chakma script)
Etymology 1
Inherited from Sanskrit वर्ग (varga, “group”).
Noun
vagga m
- company
- section (e.g. of a book)
- group
- (grammar) group of consonants with a property in common, such as place of articulation
Declension
Case \\ Number | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative (first) | vaggo | vaggā |
Accusative (second) | vaggaṃ | vagge |
Instrumental (third) | vaggena | vaggehi or vaggebhi |
Dative (fourth) | vaggassa or vaggāya or vaggatthaṃ | vaggānaṃ |
Ablative (fifth) | vaggasmā or vaggamhā or vaggā | vaggehi or vaggebhi |
Genitive (sixth) | vaggassa | vaggānaṃ |
Locative (seventh) | vaggasmiṃ or vaggamhi or vagge | vaggesu |
Vocative (calling) | vagga | vaggā |
Descendants
- → Burmese: ဝဂ် (wag)
- → Khmer: វគ្គ (vĕək)
Etymology 2
Inherited from Sanskrit व्यग्र (vyagra).
Adjective
vagga
- separated
- incomplete
- dissentious
Declension
Case \\ Number | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative (first) | vaggo | vaggā |
Accusative (second) | vaggaṃ | vagge |
Instrumental (third) | vaggena | vaggehi or vaggebhi |
Dative (fourth) | vaggassa or vaggāya or vaggatthaṃ | vaggānaṃ |
Ablative (fifth) | vaggasmā or vaggamhā or vaggā | vaggehi or vaggebhi |
Genitive (sixth) | vaggassa | vaggānaṃ |
Locative (seventh) | vaggasmiṃ or vaggamhi or vagge | vaggesu |
Vocative (calling) | vagga | vaggā |
Case \\ Number | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative (first) | vaggā | vaggāyo or vaggā |
Accusative (second) | vaggaṃ | vaggāyo or vaggā |
Instrumental (third) | vaggāya | vaggāhi or vaggābhi |
Dative (fourth) | vaggāya | vaggānaṃ |
Ablative (fifth) | vaggāya | vaggāhi or vaggābhi |
Genitive (sixth) | vaggāya | vaggānaṃ |
Locative (seventh) | vaggāya or vaggāyaṃ | vaggāsu |
Vocative (calling) | vagge | vaggāyo or vaggā |
Case \\ Number | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative (first) | vaggaṃ | vaggāni |
Accusative (second) | vaggaṃ | vaggāni |
Instrumental (third) | vaggena | vaggehi or vaggebhi |
Dative (fourth) | vaggassa or vaggāya or vaggatthaṃ | vaggānaṃ |
Ablative (fifth) | vaggasmā or vaggamhā or vaggā | vaggehi or vaggebhi |
Genitive (sixth) | vaggassa | vaggānaṃ |
Locative (seventh) | vaggasmiṃ or vaggamhi or vagge | vaggesu |
Vocative (calling) | vagga | vaggāni |
Swedish
Pronunciation
audio (file)
Noun
vagga c
- a cradle; a bed for a baby that can be oscillating or swinging back and forth
- a cradle; the place where something has its origin
Declension
Declension of vagga | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | vagga | vaggan | vaggor | vaggorna |
Genitive | vaggas | vaggans | vaggors | vaggornas |
Verb
vagga (present vaggar, preterite vaggade, supine vaggat, imperative vagga)
- to cradle, to rock (a baby to sleep)
- to rock, to move gently back and forth
Conjugation
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | vagga | vaggas | ||
Supine | vaggat | vaggats | ||
Imperative | vagga | — | ||
Imper. plural1 | vaggen | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | vaggar | vaggade | vaggas | vaggades |
Ind. plural1 | vagga | vaggade | vaggas | vaggades |
Subjunctive2 | vagge | vaggade | vagges | vaggades |
Participles | ||||
Present participle | vaggande | |||
Past participle | vaggad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |
Related terms
- vaggvisa
See also
- gunga (“swing, rock, sway”) (larger movements)