vagabund
See also: Vagabund
Czech
Etymology
From Late Latin vagābundus.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvaɡabunt]
- Hyphenation: va‧ga‧bund
Noun
vagabund m anim (feminine vagabundka)
- vagrant, tramp
Declension
Declension of vagabund
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | vagabund | vagabundové, vagabundi |
genitive | vagabunda | vagabundů |
dative | vagabundovi, vagabundu | vagabundům |
accusative | vagabunda | vagabundy |
vocative | vagabunde | vagabundové, vagabundi |
locative | vagabundovi, vagabundu | vagabundech |
instrumental | vagabundem | vagabundy |
Further reading
- vagabund in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- vagabund in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989