vagabondaj
Romanian
Etymology
From French vagabondage
Noun
vagabondaj n (uncountable)
- vagrancy
Declension
Declension of vagabondaj
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) vagabondaj | vagabondajul | — | -le |
genitive/dative | (unui) vagabondaj | vagabondajului | — | -lor |
vocative | vagabondajule | -lor |