vaen
See also: väen and vän
Estonian
Etymology
From Old East Slavic воина (voina, “war”). Compare Russian война (vojna, “war”). Cognate with Finnish vaino. Alternatively of Baltic origin; compare Latvian vaina (“fault, guilt”). The word appears in older literature often with the meaning of "war".
Noun
vaen (genitive vaenu, partitive vaenu)
- hostility, enmity
Inflection
Declension of vaen (type riik)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | vaen | vaenud |
genitive | vaenu | vaenude |
partitive | vaenu | vaene / vaenusid |
illative | vaenu / vaenusse | vaenudesse / vaenesse |
inessive | vaenus | vaenudes / vaenes |
elative | vaenust | vaenudest / vaenest |
allative | vaenule | vaenudele / vaenele |
adessive | vaenul | vaenudel / vaenel |
ablative | vaenult | vaenudelt / vaenelt |
translative | vaenuks | vaenudeks / vaeneks |
terminative | vaenuni | vaenudeni |
essive | vaenuna | vaenudena |
abessive | vaenuta | vaenudeta |
comitative | vaenuga | vaenudega |
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch fān, from Proto-West Germanic *fą̄han.
Verb
vâen
- to catch, to capture
- to seize, to grab
- to catch, to intercept (something in the air)
- to imprison
- to conquer (of a city)
Inflection
This verb needs an inflection-table template.
Alternative forms
- vangen
Derived terms
- bevâen
- ontvâen
Descendants
- Dutch: vangen
- Afrikaans: vang
- Berbice Creole Dutch: fanggi
- Negerhollands: vang, faṅ
- Skepi Creole Dutch: fank
- → Aukan: fanga
- → Sranan Tongo: fanga
- → Caribbean Javanese: fangah, mangah
- Limburgish: vange
Further reading
- “vaen, vanghen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “vaen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN