autodissociare
Italian
Etymology
From auto- + dissociare.
Verb
autodissociàre (first-person singular present autodissòcio, first-person singular past historic autodissociài, past participle autodissociàto, auxiliary avére)
- (transitive) to autodissociate
Conjugation
Conjugation of autodissociàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | autodissociàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | autodissociàndo | |||
present participle | autodissociànte | past participle | autodissociàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | autodissòcio | autodissòci | autodissòcia | autodissociàmo | autodissociàte | autodissòciano |
imperfect | autodissociàvo | autodissociàvi | autodissociàva | autodissociavàmo | autodissociavàte | autodissociàvano |
past historic | autodissociài | autodissociàsti | autodissociò | autodissociàmmo | autodissociàste | autodissociàrono |
future | autodissocerò | autodissocerài | autodissocerà | autodissocerémo | autodissoceréte | autodissocerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | autodissocerèi | autodissocerésti | autodissocerèbbe, autodissocerébbe | autodissocerémmo | autodissoceréste | autodissocerèbbero, autodissocerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | autodissòci | autodissòci | autodissòci | autodissociàmo | autodissociàte | autodissòcino |
imperfect | autodissociàssi | autodissociàssi | autodissociàsse | autodissociàssimo | autodissociàste | autodissociàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
autodissòcia | autodissòci | autodissociàmo | autodissociàte | autodissòcino | ||
negative imperative | nonautodissociàre | non autodissòci | non autodissociàmo | non autodissociàte | non autodissòcino |