uświadczyć
Polish
Etymology
From u- + świadczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /uˈɕfjat.t͡ʂɨt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -att͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: u‧świad‧czyć
Verb
uświadczyć pf (imperfective (rare) uświadczać)
- (transitive, colloquial) to come across, to encounter, to find [+genitive = something or someone]
- Synonyms: napotkać, natrafić, zastać, znaleźć
Conjugation
Conjugation of uświadczyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | uświadczyć | |||||
future tense | 1st | uświadczę | uświadczymy | |||
2nd | uświadczysz | uświadczycie | ||||
3rd | uświadczy | uświadczą | ||||
impersonal | uświadczy się | |||||
past tense | 1st | uświadczyłem | uświadczyłam | uświadczyliśmy | uświadczyłyśmy | |
2nd | uświadczyłeś | uświadczyłaś | uświadczyliście | uświadczyłyście | ||
3rd | uświadczył | uświadczyła | uświadczyło | uświadczyli | uświadczyły | |
impersonal | uświadczono | |||||
conditional | 1st | uświadczyłbym | uświadczyłabym | uświadczylibyśmy | uświadczyłybyśmy | |
2nd | uświadczyłbyś | uświadczyłabyś | uświadczylibyście | uświadczyłybyście | ||
3rd | uświadczyłby | uświadczyłaby | uświadczyłoby | uświadczyliby | uświadczyłyby | |
impersonal | uświadczono by | |||||
imperative | 1st | niech uświadczę | uświadczmy | |||
2nd | uświadcz | uświadczcie | ||||
3rd | niech uświadczy | niech uświadczą | ||||
passive adjectival participle | uświadczony | uświadczona | uświadczone | uświadczeni | uświadczone | |
anterior adverbial participle | uświadczywszy | |||||
verbal noun | uświadczenie |
Further reading
- uświadczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- uświadczyć in Polish dictionaries at PWN