učit
Czech
Etymology
From Proto-Slavic *učiti.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈut͡ʃɪt/
Audio (file)
Verb
učit impf (perfective naučit)
- (intransitive) to teach
- (transitive) to teach
- (reflexive, used with se) to learn
Conjugation
Conjugation
Present forms | indicative | imperative | ||
singular | plural | singular | plural | |
1st person | učím | učíme | — | učme |
2nd person | učíš | učíte | uč | učte |
3rd person | učí | učí | — | — |
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive učit. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | učil | učili | učen | učeni |
masculine inanimate | učily | učeny | ||
feminine | učila | učily | učena | učeny |
neuter | učilo | učila | učeno | učena |
Transgressives | present | past |
masculine singular | uče | — |
feminine + neuter singular | učíc | — |
plural | učíce | — |
Derived terms
Derived terms
- doučit
- naučit
- neučit
- neuč orla létat
- poučit
- přeučit
- učebnice f
- učenec m
- učení n
- učenlivý m
- učený m
- učeň m
- učiliště n
- učitel m
- učivo n
- vyučit
Related terms
- samouk m