ustolare
Italian
Etymology
From Latin ustulō.
Pronunciation
- IPA(key): /u.stoˈla.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: u‧sto‧là‧re
Verb
ustolàre (first-person singular present ùstolo, first-person singular past historic ustolài, past participle ustolàto, auxiliary avére) (intransitive, rare)
- to raptly look (typically at food) (typically of animals)
- to moan or yelp (of a cat or dog)
Conjugation
Conjugation of ustolàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | ustolàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | ustolàndo | |||
present participle | ustolànte | past participle | ustolàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ùstolo | ùstoli | ùstola | ustoliàmo | ustolàte | ùstolano |
imperfect | ustolàvo | ustolàvi | ustolàva | ustolavàmo | ustolavàte | ustolàvano |
past historic | ustolài | ustolàsti | ustolò | ustolàmmo | ustolàste | ustolàrono |
future | ustolerò | ustolerài | ustolerà | ustolerémo | ustoleréte | ustolerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ustolerèi | ustolerésti | ustolerèbbe, ustolerébbe | ustolerémmo | ustoleréste | ustolerèbbero, ustolerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | ùstoli | ùstoli | ùstoli | ustoliàmo | ustoliàte | ùstolino |
imperfect | ustolàssi | ustolàssi | ustolàsse | ustolàssimo | ustolàste | ustolàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
ùstola | ùstoli | ustoliàmo | ustolàte | ùstolino | ||
negative imperative | nonustolàre | non ùstoli | non ustoliàmo | non ustolàte | non ùstolino |
Further reading
- ustolare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams
- saluterò