urynał
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish urynał, from Latin ūrīnālis. First attested in c. 1500..[1]
Pronunciation
- IPA(key): /uˈrɨ.naw/
- Rhymes: -ɨnaw
- Syllabification: u‧ry‧nał
Noun
urynał m inan (diminutive urynalik)
- (dated) chamber pot (container used for urination and defecation, particularly those used in early modern towns before the advent of the flush toilet)
- Synonym: nocnik
Declension
Declension of urynał
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | urynał | urynały |
| genitive | urynału | urynałów |
| dative | urynałowi | urynałom |
| accusative | urynał | urynały |
| instrumental | urynałem | urynałami |
| locative | urynale | urynałach |
| vocative | urynale | urynały |
Derived terms
adjective
- urynałowy
noun
- urynalik
Related terms
adjective
- urynowy
noun
- uryna
References
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “urynał”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Further reading
- urynał in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- urynał in Polish dictionaries at PWN