uronić

uronić

Polish

Etymology

From u- +‎ ronić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈrɔ.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: u‧ro‧nić

Verb

uronić pf (imperfective ronić)

1. (transitive) to shed (e.g. tears)

   Synonyms: zgubić, przelać

2. (transitive) to moult, to slough

   Synonyms: wylinieć, zrzucić

Conjugation

Conjugation of uronić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uronić
present tense	1st	uronię			uronimy
	2nd	uronisz			uronicie
	3rd	uroni			uronią
	impersonal	uroni się
past tense	1st	uroniłem	uroniłam		uroniliśmy	uroniłyśmy
	2nd	uroniłeś	uroniłaś		uroniliście	uroniłyście
	3rd	uronił	uroniła	uroniło	uronili	uroniły
	impersonal	uroniono
future tense	1st	będę uronił, będę uronić	będę uroniła, będę uronić		będziemy uronili, będziemy uronić	będziemy uroniły, będziemy uronić
	2nd	będziesz uronił, będziesz uronić	będziesz uroniła, będziesz uronić		będziecie uronili, będziecie uronić	będziecie uroniły, będziecie uronić
	3rd	będzie uronił, będzie uronić	będzie uroniła, będzie uronić	będzie uroniło, będzie uronić	będą uronili, będą uronić	będą uroniły, będą uronić
	impersonal	będzie uronić się
conditional	1st	uroniłbym	uroniłabym		uronilibyśmy	uroniłybyśmy
	2nd	uroniłbyś	uroniłabyś		uronilibyście	uroniłybyście
	3rd	uroniłby	uroniłaby	uroniłoby	uroniliby	uroniłyby
	impersonal	uroniono by
imperative	1st	niech uronię			urońmy
	2nd	uroń			urońcie
	3rd	niech uroni			niech uronią
active adjectival participle		uroniący	uroniąca	uroniące	uroniący	uroniące
passive adjectival participle		uroniony	uroniona	uronione	uronieni	uronione
contemporary adverbial participle		uroniąc
verbal noun		uronienie

Further reading

• uronić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uronić in Polish dictionaries at PWN