urbanitas
Latin
Etymology
From urbānus (“of or pertaining to the city”) + -tās.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /urˈbaː.ni.taːs/, [ʊrˈbaː.nɪ.taːs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /urˈba.ni.tas/, [urˈbaː.ni.tas]
Noun
urbānitās f (genitive urbānitātis); third declension
- An instance of living in the city; city life.
- City fashions or manners; refinement, politeness, courtesy, urbanity, sophistication.
- (of speech) Delicacy, elegance or refinement of speech; wit, humor, pleasantry, raillery; trickery, knavery.
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | urbānitās | urbānitātēs |
Genitive | urbānitātis | urbānitātum |
Dative | urbānitātī | urbānitātibus |
Accusative | urbānitātem | urbānitātēs |
Ablative | urbānitāte | urbānitātibus |
Vocative | urbānitās | urbānitātēs |
Related terms
Related terms
- urbānātim
- urbānē
- urbāniciānus
- urbānus
- urbicapus
- urbicārius
- urbicremus
- urbicus
- Urbīnum
- urbs
Descendants
- French: urbanité
- Italian: urbanità
- Spanish: urbanidad
References
- urbanitas in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- urbanitas in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- urbanitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Spanish
Adjective
urbanitas m pl, f pl
- plural of urbanita
Noun
urbanitas m pl, f pl
- plural of urbanita