uprawić
Polish
Etymology
From u- + prawić.
Pronunciation
- IPA(key): /uˈpra.vit͡ɕ/
- Rhymes: -avit͡ɕ
- Syllabification: u‧pra‧wić
Verb
uprawić pf (imperfective uprawiać)
- (transitive) to cultivate, to work
- (transitive) to grow, to raise
Conjugation
Conjugation of uprawić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | uprawić | |||||
future tense | 1st | uprawię | uprawimy | |||
2nd | uprawisz | uprawicie | ||||
3rd | uprawi | uprawią | ||||
impersonal | uprawi się | |||||
past tense | 1st | uprawiłem | uprawiłam | uprawiliśmy | uprawiłyśmy | |
2nd | uprawiłeś | uprawiłaś | uprawiliście | uprawiłyście | ||
3rd | uprawił | uprawiła | uprawiło | uprawili | uprawiły | |
impersonal | uprawiono | |||||
conditional | 1st | uprawiłbym | uprawiłabym | uprawilibyśmy | uprawiłybyśmy | |
2nd | uprawiłbyś | uprawiłabyś | uprawilibyście | uprawiłybyście | ||
3rd | uprawiłby | uprawiłaby | uprawiłoby | uprawiliby | uprawiłyby | |
impersonal | uprawiono by | |||||
imperative | 1st | niech uprawię | uprawmy | |||
2nd | upraw | uprawcie | ||||
3rd | niech uprawi | niech uprawią | ||||
passive adjectival participle | uprawiony | uprawiona | uprawione | uprawieni | uprawione | |
anterior adverbial participle | uprawiwszy | |||||
verbal noun | uprawienie |
Derived terms
noun
- uprawa
Further reading
- uprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- uprawić in Polish dictionaries at PWN