uosobić
Polish
Etymology
From u- + osoba + -ić.
Pronunciation
- IPA(key): /u.ɔˈsɔ.bit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔbit͡ɕ
- Syllabification: u‧o‧so‧bić
Verb
uosobić pf (imperfective uosabiać)
- (transitive) to personify, to embody
Conjugation
Conjugation of uosobić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | uosobić | |||||
future tense | 1st | uosobię | uosobimy | |||
2nd | uosobisz | uosobicie | ||||
3rd | uosobi | uosobią | ||||
impersonal | uosobi się | |||||
past tense | 1st | uosobiłem | uosobiłam | uosobiliśmy | uosobiłyśmy | |
2nd | uosobiłeś | uosobiłaś | uosobiliście | uosobiłyście | ||
3rd | uosobił | uosobiła | uosobiło | uosobili | uosobiły | |
impersonal | uosobiono | |||||
conditional | 1st | uosobiłbym | uosobiłabym | uosobilibyśmy | uosobiłybyśmy | |
2nd | uosobiłbyś | uosobiłabyś | uosobilibyście | uosobiłybyście | ||
3rd | uosobiłby | uosobiłaby | uosobiłoby | uosobiliby | uosobiłyby | |
impersonal | uosobiono by | |||||
imperative | 1st | niech uosobię | uosobmy | |||
2nd | uosob | uosobcie | ||||
3rd | niech uosobi | niech uosobią | ||||
passive adjectival participle | uosobiony | uosobiona | uosobione | uosobieni | uosobione | |
anterior adverbial participle | uosobiwszy | |||||
verbal noun | uosobienie |
Further reading
- uosobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- uosobić in Polish dictionaries at PWN