untynan
Old English
Etymology
From un- + tȳnan.
Verb
untȳnan
- Alternative form of ontȳnan
Conjugation
Conjugation of untȳnan (weak class 1)
infinitive | untȳnan | tō untȳnenne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | untȳne | untȳnde |
2nd-person singular | untȳnest | untȳndest |
3rd-person singular | untȳneþ | untȳnde |
plural | untȳnaþ | untȳndon |
subjunctive | present | past |
singular | untȳne | untȳnde |
plural | untȳnen | untȳnden |
imperative | ||
singular | untȳn | |
plural | untȳnaþ | |
participle | present | past |
untȳnende | (ġe)untȳned |
References
- Bosworth-Toller Anglo-Saxon Dictionary