univocus
Latin
Etymology
ūnus (“one”) + -i- (connecting vowel) + -vocus (“having meaning”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /uːˈni.wo.kus/, [uːˈnɪ.wɔ.kʊs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /uˈni.vo.kus/, [uˈniː.vo.kus]
Adjective
ūnivocus (feminine ūnivoca, neuter ūnivocum); first/second declension
- (Late Latin) univocal, unambiguous
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ūnivocus | ūnivoca | ūnivocum | ūnivocī | ūnivocae | ūnivoca | |
Genitive | ūnivocī | ūnivocae | ūnivocī | ūnivocōrum | ūnivocārum | ūnivocōrum | |
Dative | ūnivocō | ūnivocae | ūnivocō | ūnivocīs | ūnivocīs | ūnivocīs | |
Accusative | ūnivocum | ūnivocam | ūnivocum | ūnivocōs | ūnivocās | ūnivoca | |
Ablative | ūnivocō | ūnivocā | ūnivocō | ūnivocīs | ūnivocīs | ūnivocīs | |
Vocative | ūnivoce | ūnivoca | ūnivocum | ūnivocī | ūnivocae | ūnivoca |
Derived terms
- ūnivocē
Descendants
- English: univocal
- French: univoque
- Italian: univoco
- Portuguese: unívoco
- Spanish: unívoco
References
- univocus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- univocus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette