umučit
Czech
Etymology
u- + mučit
Pronunciation
- IPA(key): [ˈumut͡ʃɪt]
Verb
umučit pf (imperfective mučit)
- to torture
Conjugation
Conjugation
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | umučím | umučíme | — | umučme |
2nd person | umučíš | umučíte | umuč | umučte |
3rd person | umučí | umučí | — | — |
The verb umučit does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | umučil | umučili | umučen | umučeni |
masculine inanimate | umučily | umučeny | ||
feminine | umučila | umučena | ||
neuter | umučilo | umučila | umučeno | umučena |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | — | umučiv |
feminine + neuter singular | — | umučivši |
plural | — | umučivše |
Related terms
- mučení n
Further reading
- umučiti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- umučiti in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
- umučit in Internetová jazyková příručka