umieć

umieć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish umieć, from Proto-Slavic *uměti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.mjɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -umjɛt͡ɕ
• Syllabification: u‧mieć

Verb

umieć impf

1. (transitive) to know, to be able to, to know how (to do), can (have learnt)

Conjugation

Conjugation of umieć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		umieć
present tense	1st	umiem			umiemy
	2nd	umiesz			umiecie
	3rd	umie			umieją
	impersonal	umie się
past tense	1st	umiałem	umiałam		umieliśmy	umiałyśmy
	2nd	umiałeś	umiałaś		umieliście	umiałyście
	3rd	umiał	umiała	umiało	umieli	umiały
	impersonal	umiano
future tense	1st	będę umiał, będę umieć	będę umiała, będę umieć		będziemy umieli, będziemy umieć	będziemy umiały, będziemy umieć
	2nd	będziesz umiał, będziesz umieć	będziesz umiała, będziesz umieć		będziecie umieli, będziecie umieć	będziecie umiały, będziecie umieć
	3rd	będzie umiał, będzie umieć	będzie umiała, będzie umieć	będzie umiało, będzie umieć	będą umieli, będą umieć	będą umiały, będą umieć
	impersonal	będzie umieć się
conditional	1st	umiałbym	umiałabym		umielibyśmy	umiałybyśmy
	2nd	umiałbyś	umiałabyś		umielibyście	umiałybyście
	3rd	umiałby	umiałaby	umiałoby	umieliby	umiałyby
	impersonal	umiano by
imperative	1st	niech umiem			umiejmy
	2nd	umiej			umiejcie
	3rd	niech umie			niech umieją
active adjectival participle		umiejący	umiejąca	umiejące	umiejący	umiejące
contemporary adverbial participle		umiejąc
verbal noun		umienie

Derived terms

nouns

• rozum
• um

 

verbs

• naumieć
• rozumieć
• zdumieć
• zdumiewać
• zrozumieć

 

Further reading

• umieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• umieć in Polish dictionaries at PWN