ukarać
Polish
Etymology
From u- + karać.
Pronunciation
- IPA(key): /uˈka.rat͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -arat͡ɕ
- Syllabification: u‧ka‧rać
Verb
ukarać pf (imperfective karać)
- (transitive) to penalise, to punish, to discipline
Conjugation
Conjugation of ukarać pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | ukarać | |||||
future tense | 1st | ukarzę | ukarzemy | |||
2nd | ukarzesz | ukarzecie | ||||
3rd | ukarze | ukarzą | ||||
impersonal | ukarze się | |||||
past tense | 1st | ukarałem | ukarałam | ukaraliśmy | ukarałyśmy | |
2nd | ukarałeś | ukarałaś | ukaraliście | ukarałyście | ||
3rd | ukarał | ukarała | ukarało | ukarali | ukarały | |
impersonal | ukarano | |||||
conditional | 1st | ukarałbym | ukarałabym | ukaralibyśmy | ukarałybyśmy | |
2nd | ukarałbyś | ukarałabyś | ukaralibyście | ukarałybyście | ||
3rd | ukarałby | ukarałaby | ukarałoby | ukaraliby | ukarałyby | |
impersonal | ukarano by | |||||
imperative | 1st | niech ukarzę | ukarzmy | |||
2nd | ukarz | ukarzcie | ||||
3rd | niech ukarze | niech ukarzą | ||||
passive adjectival participle | ukarany | ukarana | ukarane | ukarani | ukarane | |
anterior adverbial participle | ukarawszy | |||||
verbal noun | ukaranie |
Related terms
- kara
Further reading
- ukarać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ukarać in Polish dictionaries at PWN