uitvouwen
Dutch
Etymology
From uit + vouwen.
Pronunciation
(file) - Hyphenation: uit‧vou‧wen
Verb
uitvouwen
- to spread out
Inflection
| Inflection of uitvouwen (weak with strong past participle, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitvouwen | |||
| past singular | vouwde uit | |||
| past participle | uitgevouwen | |||
| infinitive | uitvouwen | |||
| gerund | uitvouwen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vouw uit | vouwde uit | uitvouw | uitvouwde |
| 2nd person sing. (jij) | vouwt uit | vouwde uit | uitvouwt | uitvouwde |
| 2nd person sing. (u) | vouwt uit | vouwde uit | uitvouwt | uitvouwde |
| 2nd person sing. (gij) | vouwt uit | vouwde uit | uitvouwt | uitvouwde |
| 3rd person singular | vouwt uit | vouwde uit | uitvouwt | uitvouwde |
| plural | vouwen uit | vouwden uit | uitvouwen | uitvouwden |
| subjunctive sing.1 | vouwe uit | vouwde uit | uitvouwe | uitvouwde |
| subjunctive plur.1 | vouwen uit | vouwden uit | uitvouwen | uitvouwden |
| imperative sing. | vouw uit | |||
| imperative plur.1 | vouwt uit | |||
| participles | uitvouwend | uitgevouwen | ||
| 1) Archaic. | ||||