uitvinden
Dutch
Etymology
From uit + vinden
Pronunciation
audio (file)
Verb
uitvinden
- to invent
- to find out
Inflection
| Inflection of uitvinden (strong class 3, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitvinden | |||
| past singular | vond uit | |||
| past participle | uitgevonden | |||
| infinitive | uitvinden | |||
| gerund | uitvinden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vind uit | vond uit | uitvind | uitvond |
| 2nd person sing. (jij) | vindt uit | vond uit | uitvindt | uitvond |
| 2nd person sing. (u) | vindt uit | vond uit | uitvindt | uitvond |
| 2nd person sing. (gij) | vindt uit | vondt uit | uitvindt | uitvondt |
| 3rd person singular | vindt uit | vond uit | uitvindt | uitvond |
| plural | vinden uit | vonden uit | uitvinden | uitvonden |
| subjunctive sing.1 | vinde uit | vonde uit | uitvinde | uitvonde |
| subjunctive plur.1 | vinden uit | vonden uit | uitvinden | uitvonden |
| imperative sing. | vind uit | |||
| imperative plur.1 | vindt uit | |||
| participles | uitvindend | uitgevonden | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- uitvinder
- uitvinding
Anagrams
- vinden uit