uitproberen
Dutch
Etymology
From uit + proberen.
Pronunciation
Audio (file)
Verb
uitproberen
- to try out
Inflection
| Inflection of uitproberen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitproberen | |||
| past singular | probeerde uit | |||
| past participle | uitgeprobeerd | |||
| infinitive | uitproberen | |||
| gerund | uitproberen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | probeer uit | probeerde uit | uitprobeer | uitprobeerde |
| 2nd person sing. (jij) | probeert uit | probeerde uit | uitprobeert | uitprobeerde |
| 2nd person sing. (u) | probeert uit | probeerde uit | uitprobeert | uitprobeerde |
| 2nd person sing. (gij) | probeert uit | probeerde uit | uitprobeert | uitprobeerde |
| 3rd person singular | probeert uit | probeerde uit | uitprobeert | uitprobeerde |
| plural | proberen uit | probeerden uit | uitproberen | uitprobeerden |
| subjunctive sing.1 | probere uit | probeerde uit | uitprobere | uitprobeerde |
| subjunctive plur.1 | proberen uit | probeerden uit | uitproberen | uitprobeerden |
| imperative sing. | probeer uit | |||
| imperative plur.1 | probeert uit | |||
| participles | uitproberend | uitgeprobeerd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- uitprobeersel