uitmoorden
Dutch
Etymology
Compound of uit + moorden. Attested since the seventeenth century.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈœy̯tˌmoːr.də(n)/
Audio (file) - Hyphenation: uit‧moor‧den
Verb
uitmoorden
- (transitive) to exterminate, to annihilate, to murder (almost) all members of a group
Inflection
| Inflection of uitmoorden (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitmoorden | |||
| past singular | moordde uit | |||
| past participle | uitgemoord | |||
| infinitive | uitmoorden | |||
| gerund | uitmoorden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | moord uit | moordde uit | uitmoord | uitmoordde |
| 2nd person sing. (jij) | moordt uit | moordde uit | uitmoordt | uitmoordde |
| 2nd person sing. (u) | moordt uit | moordde uit | uitmoordt | uitmoordde |
| 2nd person sing. (gij) | moordt uit | moordde uit | uitmoordt | uitmoordde |
| 3rd person singular | moordt uit | moordde uit | uitmoordt | uitmoordde |
| plural | moorden uit | moordden uit | uitmoorden | uitmoordden |
| subjunctive sing.1 | moorde uit | moordde uit | uitmoorde | uitmoordde |
| subjunctive plur.1 | moorden uit | moordden uit | uitmoorden | uitmoordden |
| imperative sing. | moord uit | |||
| imperative plur.1 | moordt uit | |||
| participles | uitmoordend | uitgemoord | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- uitmoording