uithuwelijken
Dutch
Alternative forms
- uithuwen
Etymology
From uit + huwelijk + -en
Pronunciation
Audio (file)
Verb
uithuwelijken
- to marry, give away as husband or wife
Inflection
| Inflection of uithuwelijken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uithuwelijken | |||
| past singular | huwelijkte uit | |||
| past participle | uitgehuwelijkt | |||
| infinitive | uithuwelijken | |||
| gerund | uithuwelijken n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | huwelijk uit | huwelijkte uit | uithuwelijk | uithuwelijkte |
| 2nd person sing. (jij) | huwelijkt uit | huwelijkte uit | uithuwelijkt | uithuwelijkte |
| 2nd person sing. (u) | huwelijkt uit | huwelijkte uit | uithuwelijkt | uithuwelijkte |
| 2nd person sing. (gij) | huwelijkt uit | huwelijkte uit | uithuwelijkt | uithuwelijkte |
| 3rd person singular | huwelijkt uit | huwelijkte uit | uithuwelijkt | uithuwelijkte |
| plural | huwelijken uit | huwelijkten uit | uithuwelijken | uithuwelijkten |
| subjunctive sing.1 | huwelijke uit | huwelijkte uit | uithuwelijke | uithuwelijkte |
| subjunctive plur.1 | huwelijken uit | huwelijkten uit | uithuwelijken | uithuwelijkten |
| imperative sing. | huwelijk uit | |||
| imperative plur.1 | huwelijkt uit | |||
| participles | uithuwelijkend | uitgehuwelijkt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Anagrams
- huwelijken uit