uitgummen
Dutch
Alternative forms
- uitgommen (Belgian)
Etymology
From uit + gum (“eraser”) + -en.
Pronunciation
Audio (file)
Verb
uitgummen
- (transitive) to erase, to remove text with an eraser
Inflection
| Inflection of uitgummen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitgummen | |||
| past singular | gumde uit | |||
| past participle | uitgegumd | |||
| infinitive | uitgummen | |||
| gerund | uitgummen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | gum uit | gumde uit | uitgum | uitgumde |
| 2nd person sing. (jij) | gumt uit | gumde uit | uitgumt | uitgumde |
| 2nd person sing. (u) | gumt uit | gumde uit | uitgumt | uitgumde |
| 2nd person sing. (gij) | gumt uit | gumde uit | uitgumt | uitgumde |
| 3rd person singular | gumt uit | gumde uit | uitgumt | uitgumde |
| plural | gummen uit | gumden uit | uitgummen | uitgumden |
| subjunctive sing.1 | gumme uit | gumde uit | uitgumme | uitgumde |
| subjunctive plur.1 | gummen uit | gumden uit | uitgummen | uitgumden |
| imperative sing. | gum uit | |||
| imperative plur.1 | gumt uit | |||
| participles | uitgummend | uitgegumd | ||
| 1) Archaic. | ||||