auspicor
Latin
Etymology
From auspex (“augur, soothsayer”) + -ō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈau̯s.pi.kor/, [ˈäu̯s̠pɪkɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈau̯s.pi.kor/, [ˈäu̯spikor]
Verb
auspicor (present infinitive auspicārī, perfect active auspicātus sum); first conjugation, deponent
- I take the auspices.
- I begin or undertake under good auspices.
- I begin, undertake, enter upon.
Conjugation
Conjugation of auspicor (first conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | auspicor | auspicāris, auspicāre | auspicātur | auspicāmur | auspicāminī | auspicantur |
imperfect | auspicābar | auspicābāris, auspicābāre | auspicābātur | auspicābāmur | auspicābāminī | auspicābantur | |
future | auspicābor | auspicāberis, auspicābere | auspicābitur | auspicābimur | auspicābiminī | auspicābuntur | |
perfect | auspicātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | auspicātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | auspicātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | auspicer | auspicēris, auspicēre | auspicētur | auspicēmur | auspicēminī | auspicentur |
imperfect | auspicārer | auspicārēris, auspicārēre | auspicārētur | auspicārēmur | auspicārēminī | auspicārentur | |
perfect | auspicātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | auspicātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | auspicāre | — | — | auspicāminī | — |
future | — | auspicātor | auspicātor | — | — | auspicantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | auspicārī | auspicātum esse | auspicātūrum esse | — | — | — | |
participles | auspicāns | auspicātus | auspicātūrus | — | — | auspicandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
auspicandī | auspicandō | auspicandum | auspicandō | auspicātum | auspicātū |
Derived terms
- auspicābilis
- auspicālis
- auspicātō
- auspicātus
Related terms
- auspex
- auspicium
References
- “auspicor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “auspicor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- auspicor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to take the auspices, observe the flight of birds: augurium agere, auspicari (N. D. 2. 4. 11)
- to take the auspices, observe the flight of birds: augurium agere, auspicari (N. D. 2. 4. 11)