uitdunnen
Dutch
Etymology
From uit + dunnen
Pronunciation
- IPA(key): /ˈœy̯ˌdʏnə(n)/
Audio (file)
Verb
uitdunnen
- to weed out, to cull
Inflection
| Inflection of uitdunnen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitdunnen | |||
| past singular | dunde uit | |||
| past participle | uitgedund | |||
| infinitive | uitdunnen | |||
| gerund | uitdunnen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | dun uit | dunde uit | uitdun | uitdunde |
| 2nd person sing. (jij) | dunt uit | dunde uit | uitdunt | uitdunde |
| 2nd person sing. (u) | dunt uit | dunde uit | uitdunt | uitdunde |
| 2nd person sing. (gij) | dunt uit | dunde uit | uitdunt | uitdunde |
| 3rd person singular | dunt uit | dunde uit | uitdunt | uitdunde |
| plural | dunnen uit | dunden uit | uitdunnen | uitdunden |
| subjunctive sing.1 | dunne uit | dunde uit | uitdunne | uitdunde |
| subjunctive plur.1 | dunnen uit | dunden uit | uitdunnen | uitdunden |
| imperative sing. | dun uit | |||
| imperative plur.1 | dunt uit | |||
| participles | uitdunnend | uitgedund | ||
| 1) Archaic. | ||||