uitbraken
Dutch
Etymology
uit + braken
Pronunciation
Audio (file)
Noun
uitbraken
- Plural form of uitbraak
Verb
uitbraken
- to vomit
- (figuratively) to spew out (curses)
Inflection
| Inflection of uitbraken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitbraken | |||
| past singular | braakte uit | |||
| past participle | uitgebraakt | |||
| infinitive | uitbraken | |||
| gerund | uitbraken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | braak uit | braakte uit | uitbraak | uitbraakte |
| 2nd person sing. (jij) | braakt uit | braakte uit | uitbraakt | uitbraakte |
| 2nd person sing. (u) | braakt uit | braakte uit | uitbraakt | uitbraakte |
| 2nd person sing. (gij) | braakt uit | braakte uit | uitbraakt | uitbraakte |
| 3rd person singular | braakt uit | braakte uit | uitbraakt | uitbraakte |
| plural | braken uit | braakten uit | uitbraken | uitbraakten |
| subjunctive sing.1 | brake uit | braakte uit | uitbrake | uitbraakte |
| subjunctive plur.1 | braken uit | braakten uit | uitbraken | uitbraakten |
| imperative sing. | braak uit | |||
| imperative plur.1 | braakt uit | |||
| participles | uitbrakend | uitgebraakt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- uitbraaksel
Anagrams
- braken uit