ufać

Polish

Inherited from Old Polish upwać, from Proto-Slavic *upъvati.

ufać impf (perfective zaufać)

(transitive) to trust (to place confidence in) [+dative] or [+ w (object)] [+accusative]
- 2014, Behemoth (lyrics and music), “In the Absence ov Light”:
  Odrzucam wszelki ład, wszelką ideę / nie ufam żadnej abstrakcji, doktrynie / nie wierzę ani w boga ani w rozum
  I reject each order, each idea. / I trust no abstraction, no doctrine. / I believe not in god nor mind…
Antonym: wątpić

Conjugation of ufać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ufać
present tense	1^st	ufam			ufamy
	2^nd	ufasz			ufacie
	3^rd	ufa			ufają
	impersonal	ufa się
past tense	1^st	ufałem	ufałam		ufaliśmy	ufałyśmy
	2^nd	ufałeś	ufałaś		ufaliście	ufałyście
	3^rd	ufał	ufała	ufało	ufali	ufały
	impersonal	ufano
future tense	1^st	będę ufał, będę ufać	będę ufała, będę ufać		będziemy ufali, będziemy ufać	będziemy ufały, będziemy ufać
	2^nd	będziesz ufał, będziesz ufać	będziesz ufała, będziesz ufać		będziecie ufali, będziecie ufać	będziecie ufały, będziecie ufać
	3^rd	będzie ufał, będzie ufać	będzie ufała, będzie ufać	będzie ufało, będzie ufać	będą ufali, będą ufać	będą ufały, będą ufać
	impersonal	będzie ufać się
conditional	1^st	ufałbym	ufałabym		ufalibyśmy	ufałybyśmy
	2^nd	ufałbyś	ufałabyś		ufalibyście	ufałybyście
	3^rd	ufałby	ufałaby	ufałoby	ufaliby	ufałyby
	impersonal	ufano by
imperative	1^st	niech ufam			ufajmy
	2^nd	ufaj			ufajcie
	3^rd	niech ufa			niech ufają
active adjectival participle		ufający	ufająca	ufające	ufający	ufające
contemporary adverbial participle		ufając
verbal noun		ufanie

adjective

nouns