uczynienie
Polish
Etymology
From uczynić + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /u.t͡ʂɨˈɲɛ.ɲɛ/
Noun
uczynienie n
- verbal noun of uczynić
Declension
declension of uczynienie
singular | |
---|---|
nominative | uczynienie |
genitive | uczynienia |
dative | uczynieniu |
accusative | uczynienie |
instrumental | uczynieniem |
locative | uczynieniu |
vocative | uczynienie |
Further reading
- uczynienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- uczynienie in Polish dictionaries at PWN