uczciwy

uczciwy

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish uczciwy, from Proto-Slavic *učьstivъ.[1] By surface analysis, uczcić +‎ -iwy.

Pronunciation

• IPA^(key): /ut͡ʂˈt͡ɕi.vɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ivɨ
• Syllabification: ucz‧ci‧wy

Adjective

uczciwy (comparative uczciwszy or bardziej uczciwy, superlative najuczciwszy or najbardziej uczciwy, adverb uczciwie)

1. honest

   Antonym: nieuczciwy

Declension

Declension of uczciwy

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	uczciwy		uczciwe	uczciwa	uczciwi	uczciwe
genitive	uczciwego			uczciwej	uczciwych
dative	uczciwemu				uczciwym
accusative	uczciwego	uczciwy	uczciwe	uczciwą	uczciwych	uczciwe
instrumental	uczciwym				uczciwymi
locative				uczciwej	uczciwych

Derived terms

nouns

• uczciwość

 

References

1. Boryś, Wiesław (2005) Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN

Further reading

• uczciwy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uczciwy in Polish dictionaries at PWN