tępieć

Polish

From tępy +‎ -eć.

tępieć impf (perfective stępieć)

(intransitive, colloquial) to become stupid, to go daffy, to grow stupid
Synonyms: durnieć, głupieć, idiocieć, kretynieć
(intransitive, of knives) to become dull, to become blunt
Synonym: tępić się
(intransitive, of senses) to get weaker due to old age
Synonym: przytępiać się
(intransitive) to become indifferent, to become apathetic
Synonym: obojętnieć

Conjugation of tępieć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		tępieć
present tense	1^st	tępieję			tępiejemy
	2^nd	tępiejesz			tępiejecie
	3^rd	tępieje			tępieją
	impersonal	tępieje się
past tense	1^st	tępiałem	tępiałam		tępieliśmy	tępiałyśmy
	2^nd	tępiałeś	tępiałaś		tępieliście	tępiałyście
	3^rd	tępiał	tępiała	tępiało	tępieli	tępiały
	impersonal	tępiano
future tense	1^st	będę tępiał, będę tępieć	będę tępiała, będę tępieć		będziemy tępieli, będziemy tępieć	będziemy tępiały, będziemy tępieć
	2^nd	będziesz tępiał, będziesz tępieć	będziesz tępiała, będziesz tępieć		będziecie tępieli, będziecie tępieć	będziecie tępiały, będziecie tępieć
	3^rd	będzie tępiał, będzie tępieć	będzie tępiała, będzie tępieć	będzie tępiało, będzie tępieć	będą tępieli, będą tępieć	będą tępiały, będą tępieć
	impersonal	będzie tępieć się
conditional	1^st	tępiałbym	tępiałabym		tępielibyśmy	tępiałybyśmy
	2^nd	tępiałbyś	tępiałabyś		tępielibyście	tępiałybyście
	3^rd	tępiałby	tępiałaby	tępiałoby	tępieliby	tępiałyby
	impersonal	tępiano by
imperative	1^st	niech tępieję			tępiejmy
	2^nd	tępiej			tępiejcie
	3^rd	niech tępieje			niech tępieją
active adjectival participle		tępiejący	tępiejąca	tępiejące	tępiejący	tępiejące
contemporary adverbial participle		tępiejąc
verbal noun		tępienie

adjective

adverb

nouns