tümce

tümce

Turkish

Etymology

From tüm, calque of Arabic جُمْلَة‎ (jumla) to replace borrowed cümle.

Pronunciation

• IPA^(key): [tymdʒɛ]

Noun

tümce (definite accusative tümceyi, plural tümceler)

1. (grammar) sentence

Declension

Inflection
Nominative	tümce
Definite accusative	tümceyi
	Singular	Plural
Nominative	tümce	tümceler
Definite accusative	tümceyi	tümceleri
Dative	tümceye	tümcelere
Locative	tümcede	tümcelerde
Ablative	tümceden	tümcelerden
Genitive	tümcenin	tümcelerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular tümcem tümcelerim 2nd singular tümcen tümcelerin 3rd singular tümcesi tümceleri 1st plural tümcemiz tümcelerimiz 2nd plural tümceniz tümceleriniz 3rd plural tümceleri tümceleri
Predicative forms Singular Plural 1st singular tümceyim tümcelerim 2nd singular tümcesin tümcelersin 3rd singular tümce tümcedir tümceler tümcelerdir 1st plural tümceyiz tümceleriz 2nd plural tümcesiniz tümcelersiniz 3rd plural tümceler tümcelerdir

Synonyms

• cümle