tövbe

tövbe

Turkish

Etymology

From Arabic تَوْبَة‎ (tawba).

Noun

tövbe (definite accusative tövbeyi, plural tövbeler)

1. (religion) repentance

Declension

Inflection
Nominative	tövbe
Definite accusative	tövbeyi
	Singular	Plural
Nominative	tövbe	tövbeler
Definite accusative	tövbeyi	tövbeleri
Dative	tövbeye	tövbelere
Locative	tövbede	tövbelerde
Ablative	tövbeden	tövbelerden
Genitive	tövbenin	tövbelerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular tövbem tövbelerim 2nd singular tövben tövbelerin 3rd singular tövbesi tövbeleri 1st plural tövbemiz tövbelerimiz 2nd plural tövbeniz tövbeleriniz 3rd plural tövbeleri tövbeleri
Predicative forms Singular Plural 1st singular tövbeyim tövbelerim 2nd singular tövbesin tövbelersin 3rd singular tövbe tövbedir tövbeler tövbelerdir 1st plural tövbeyiz tövbeleriz 2nd plural tövbesiniz tövbelersiniz 3rd plural tövbeler tövbelerdir