auscultare
See also: auscultaré
Italian
Etymology
Borrowed from Latin auscultāre. Doublet of ascoltare, which was inherited.
Verb
auscultàre (first-person singular present auscùlto, first-person singular past historic auscultài, past participle auscultàto, auxiliary avére)
- (transitive, medicine) to auscultate
Conjugation
Conjugation of auscultàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | auscultàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | auscultàndo | |||
present participle | auscultànte | past participle | auscultàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | auscùlto | auscùlti | auscùlta | auscultiàmo | auscultàte | auscùltano |
imperfect | auscultàvo | auscultàvi | auscultàva | auscultavàmo | auscultavàte | auscultàvano |
past historic | auscultài | auscultàsti | auscultò | auscultàmmo | auscultàste | auscultàrono |
future | ausculterò | ausculterài | ausculterà | ausculterémo | ausculteréte | ausculterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ausculterèi | ausculterésti | ausculterèbbe, ausculterébbe | ausculterémmo | ausculteréste | ausculterèbbero, ausculterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | auscùlti | auscùlti | auscùlti | auscultiàmo | auscultiàte | auscùltino |
imperfect | auscultàssi | auscultàssi | auscultàsse | auscultàssimo | auscultàste | auscultàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
auscùlta | auscùlti | auscultiàmo | auscultàte | auscùltino | ||
negative imperative | nonauscultàre | non auscùlti | non auscultiàmo | non auscultàte | non auscùltino |
Anagrams
- ausculterà
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /au̯s.kulˈtaː.re/, [äu̯s̠kʊɫ̪ˈt̪äːrɛ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /au̯s.kulˈta.re/, [äu̯skul̪ˈt̪äːre]
Verb
auscultāre
- inflection of auscultō:
- present active infinitive
- second-person singular present passive imperative/indicative
Romanian
Etymology
ausculta + -re
Noun
auscultare f (plural auscultări)
- auscultation
Declension
Declension of auscultare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) auscultare | auscultarea | (niște) auscultări | auscultările |
genitive/dative | (unei) auscultări | auscultării | (unor) auscultări | auscultărilor |
vocative | auscultare, auscultareo | auscultărilor |
Spanish
Verb
auscultare
- first/third-person singular future subjunctive of auscultar