tynan
See also: Tynan
Old English
Etymology
From tūn.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtyːnɑn/
Verb
tȳnan
- to enclose, fence in
Conjugation
Conjugation of tȳnan (weak class 1)
infinitive | tȳnan | tō tȳnenne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | tȳne | tȳnde |
2nd-person singular | tȳnest | tȳndest |
3rd-person singular | tȳneþ | tȳnde |
plural | tȳnaþ | tȳndon |
subjunctive | present | past |
singular | tȳne | tȳnde |
plural | tȳnen | tȳnden |
imperative | ||
singular | tȳn | |
plural | tȳnaþ | |
participle | present | past |
tȳnende | (ġe)tȳned |
Derived terms
- betȳnan
- ontȳnan
Descendants
- English: tine