tydzień

tydzień

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish tydzień (tydzen/thidzien)[1][2], from Proto-Slavic *tъjьdьnь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɨ.d͡ʑɛɲ/

• Listen

  (file)

• Rhymes: -ɨd͡ʑɛɲ
• Syllabification: ty‧dzień

Noun

tydzień m inan

1. week (the seven days beginning with Sunday or Monday)

   Musisz czekać do następnego tygodnia. ― You must/have to wait till next week.

   Do następnego tygodnia! ― See you next week!

2. week (a period of seven days)

   Tydzień przed Wielkanocą jest niezwykły dla chrześcijan. ― The week before Easter is special for Christians.

Declension

Declension of tydzień

	singular	plural
nominative	tydzień	tygodnie
genitive	tygodnia	tygodni
dative	tygodniowi	tygodniom
accusative	tydzień	tygodnie
instrumental	tygodniem	tygodniami
locative	tygodniu	tygodniach
vocative	tygodniu	tygodnie

Related terms

adjectives

• cotygodniowy
• dwutygodniowy
• tygodniowy

 

adverbs

• cotygodniowo
• tygodniowo

 

nouns

• tygodnik
• tygodniówka

 

See also

• dzień, miesiąc, rok

References

1. S. Urbańczyk, editor (1985), “tydzień”, in Słownik staropolski (in Old Polish), volume 9, Wrocław, Warsaw, Kraków, Gdańsk, Łódź: Polish Academy of Sciences, page 245
2. B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “tydzień”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Further reading

• tydzień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• tydzień in Polish dictionaries at PWN
• Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “tydzień”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “tydzień, tygodnia, a. tegodnia, [tydnia, tydzienia], lm. tygodnie, [tydnie], Tyzień, Tyżeń, [Tygodzień]”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 183