tyczyć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *tyčь.

tyczyć impf

(transitive) to carve, to chart, to delineate, to mark out (to set the boundaries of an area)
Synonym: wytyczać
(reflexive, transitive) to concern (to be of importance to)
Synonym: dotyczyć

Conjugation of tyczyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		tyczyć
present tense	1^st	tyczę			tyczymy
	2^nd	tyczysz			tyczycie
	3^rd	tyczy			tyczą
	impersonal	tyczy się
past tense	1^st	tyczyłem	tyczyłam		tyczyliśmy	tyczyłyśmy
	2^nd	tyczyłeś	tyczyłaś		tyczyliście	tyczyłyście
	3^rd	tyczył	tyczyła	tyczyło	tyczyli	tyczyły
	impersonal	tyczono
future tense	1^st	będę tyczył, będę tyczyć	będę tyczyła, będę tyczyć		będziemy tyczyli, będziemy tyczyć	będziemy tyczyły, będziemy tyczyć
	2^nd	będziesz tyczył, będziesz tyczyć	będziesz tyczyła, będziesz tyczyć		będziecie tyczyli, będziecie tyczyć	będziecie tyczyły, będziecie tyczyć
	3^rd	będzie tyczył, będzie tyczyć	będzie tyczyła, będzie tyczyć	będzie tyczyło, będzie tyczyć	będą tyczyli, będą tyczyć	będą tyczyły, będą tyczyć
	impersonal	będzie tyczyć się
conditional	1^st	tyczyłbym	tyczyłabym		tyczylibyśmy	tyczyłybyśmy
	2^nd	tyczyłbyś	tyczyłabyś		tyczylibyście	tyczyłybyście
	3^rd	tyczyłby	tyczyłaby	tyczyłoby	tyczyliby	tyczyłyby
	impersonal	tyczono by
imperative	1^st	niech tyczę			tyczmy
	2^nd	tycz			tyczcie
	3^rd	niech tyczy			niech tyczą
active adjectival participle		tyczący	tycząca	tyczące	tyczący	tyczące
passive adjectival participle		tyczony	tyczona	tyczone	tyczeni	tyczone
contemporary adverbial participle		tycząc
verbal noun		tyczenie