twijfelen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch twivelen, twifelen, from Old Dutch *twīvalon. Equivalent to twijfel + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtʋɛi̯fələ(n)/
Audio (file)
Verb
twijfelen
- (intransitive) to doubt [+ aan (object)]
Inflection
Inflection of twijfelen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | twijfelen | |||
past singular | twijfelde | |||
past participle | getwijfeld | |||
infinitive | twijfelen | |||
gerund | twijfelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | twijfel | twijfelde | ||
2nd person sing. (jij) | twijfelt | twijfelde | ||
2nd person sing. (u) | twijfelt | twijfelde | ||
2nd person sing. (gij) | twijfelt | twijfelde | ||
3rd person singular | twijfelt | twijfelde | ||
plural | twijfelen | twijfelden | ||
subjunctive sing.1 | twijfele | twijfelde | ||
subjunctive plur.1 | twijfelen | twijfelden | ||
imperative sing. | twijfel | |||
imperative plur.1 | twijfelt | |||
participles | twijfelend | getwijfeld | ||
1) Archaic. |
Derived terms
- twijfeling
- ongetwijfeld
- betwijfelen
- vertwijfelen