tułacz
Polish
Etymology
From tułać + -acz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtu.wat͡ʂ/
Audio (file) - Rhymes: -uwat͡ʂ
- Syllabification: tu‧łacz
Noun
tułacz m pers (feminine tułaczka)
- wanderer (one who wanders, travels aimlessly)
- exile (someone who is banished from one's home or country)
Declension
Declension of tułacz
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | tułacz | tułacze |
genitive | tułacza | tułaczy |
dative | tułaczowi | tułaczom |
accusative | tułacza | tułaczy |
instrumental | tułaczem | tułaczami |
locative | tułaczu | tułaczach |
vocative | tułaczu | tułacze |
Derived terms
adjective
- tułaczy
Related terms
adverb
- tułaczo
noun
- tułactwo
verb
- tułać
Further reading
- tułacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- tułacz in Polish dictionaries at PWN