tutemet
Latin
Etymology
From tūte (“yourself”) + -met (“self”), adding emphasis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈtuː.te.met/, [ˈt̪uːt̪ɛmɛt̪]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈtu.te.met/, [ˈt̪uːt̪emet̪]
Pronoun
tūtemet
- emphatic form of tū (you), you yourself
- c. 99 BCE – 55 BCE, Lucretius, De rerum natura 1.102:
- Tutemet a nobis iam quovis tempore vatum
terriloquis victus dictis desciscere quaeres.
- Tutemet a nobis iam quovis tempore vatum
Declension
Pronominal declension with -met suffix.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | tūtemet |
Genitive | tuīmet |
Dative | tibimet |
Accusative | temet |
Ablative | temet |
Vocative | tūtemet |
References
- “tutemet”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “tutemet”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- tutemet in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette