turnură
Romanian
Etymology
From French tournure
Noun
turnură f (plural turnuri)
- turn
Declension
Declension of turnură
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) turnură | turnura | (niște) turnuri | turnurile |
genitive/dative | (unei) turnuri | turnurii | (unor) turnuri | turnurilor |
vocative | turnură, turnuro | turnurilor |