turbidus
Latin
Etymology
From turba + -idus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈtur.bi.dus/, [ˈtʊr.bɪ.dʊs]
Adjective
turbidus (feminine turbida, neuter turbidum); first/second declension
- wild, stormy
- muddy, turbid
- murky, foggy, clouded, opaque
- troubled
- unruly
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | turbidus | turbida | turbidum | turbidī | turbidae | turbida | |
Genitive | turbidī | turbidae | turbidī | turbidōrum | turbidārum | turbidōrum | |
Dative | turbidō | turbidae | turbidō | turbidīs | turbidīs | turbidīs | |
Accusative | turbidum | turbidam | turbidum | turbidōs | turbidās | turbida | |
Ablative | turbidō | turbidā | turbidō | turbidīs | turbidīs | turbidīs | |
Vocative | turbide | turbida | turbidum | turbidī | turbidae | turbida |
- comparative: turbidior, superlative: turbidissimus
Descendants
- → English: turbid
- → French: turbide
- Italian: torbido
- Portuguese: turvo
- → Portuguese: túrbido
- Sicilian: ntròbbitu
- Spanish: turbio
- → Spanish: túrbido
- Venetian: turbio, torbio
- Vulgar Latin: *turbulus (possibly)
References
- turbidus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- turbidus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- turbidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette