tuin
Afrikaans
Etymology
From Dutch, from Middle Dutch tuun, from Old Dutch tūn, from Proto-Germanic *tūną, from Proto-Celtic *dūnom.
Pronunciation
- IPA(key): /tœi̯n/
Noun
tuin (plural tuine, diminutive tuintjie)
- garden, yard
Derived terms
- agtertuin
- dieretuin
- kindertuin
- tuinslang
- wildtuin
Dutch
Etymology
From Middle Dutch tuun, from Old Dutch tūn, from Proto-Germanic *tūną, from Proto-Celtic *dūnom.
Pronunciation
- IPA(key): /tœy̯n/
audio (file) - Hyphenation: tuin
- Rhymes: -œy̯n
Noun
tuin m (plural tuinen, diminutive tuintje n)
- garden, yard
- (regional, dated) enclosure, fence or hedge
Derived terms
- achtertuin
- betuinen
- binnentuin
- dierentuin
- kruidentuin
- moestuin
- om de tuin leiden
- speeltuin
- tuindorp
- tuinen
- tuinhuis
- tuinieren
- tuinkamer
- tuinkever
- tuinman
- tuinslang
- tuinstad
- tuinstoel
- tuinwijk
- voortuin
Descendants
- Afrikaans: tuin
Finnish
Noun
tuin
- Instructive plural form of tuki.
Verb
tuin
- First-person singular indicative past form of tukea.
Anagrams
- nuti, tiun