trębacz
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish trębacz, from Proto-Slavic *trǫbačь.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtrɛm.bat͡ʂ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛmbat͡ʂ
- Syllabification: trę‧bacz
Noun
trębacz m pers (feminine trębaczka)
- trumpeter
Declension
Declension of trębacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | trębacz | trębacze |
| genitive | trębacza | trębaczy |
| dative | trębaczowi | trębaczom |
| accusative | trębacza | trębaczy |
| instrumental | trębaczem | trębaczami |
| locative | trębaczu | trębaczach |
| vocative | trębaczu | trębacze |
Further reading
- trębacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- trębacz in Polish dictionaries at PWN