trupieć

Polish

From trup +‎ -eć.

trupieć impf (perfective strupieć)

(intransitive, rare) to deaden, to mortify, to necrotize
Synonyms: zamierać, martwieć

Conjugation of trupieć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		trupieć
present tense	1^st	trupieję			trupiejemy
	2^nd	trupiejesz			trupiejecie
	3^rd	trupieje			trupieją
	impersonal	trupieje się
past tense	1^st	trupiałem	trupiałam		trupieliśmy	trupiałyśmy
	2^nd	trupiałeś	trupiałaś		trupieliście	trupiałyście
	3^rd	trupiał	trupiała	trupiało	trupieli	trupiały
	impersonal	trupiano
future tense	1^st	będę trupiał, będę trupieć	będę trupiała, będę trupieć		będziemy trupieli, będziemy trupieć	będziemy trupiały, będziemy trupieć
	2^nd	będziesz trupiał, będziesz trupieć	będziesz trupiała, będziesz trupieć		będziecie trupieli, będziecie trupieć	będziecie trupiały, będziecie trupieć
	3^rd	będzie trupiał, będzie trupieć	będzie trupiała, będzie trupieć	będzie trupiało, będzie trupieć	będą trupieli, będą trupieć	będą trupiały, będą trupieć
	impersonal	będzie trupieć się
conditional	1^st	trupiałbym	trupiałabym		trupielibyśmy	trupiałybyśmy
	2^nd	trupiałbyś	trupiałabyś		trupielibyście	trupiałybyście
	3^rd	trupiałby	trupiałaby	trupiałoby	trupieliby	trupiałyby
	impersonal	trupiano by
imperative	1^st	niech trupieję			trupiejmy
	2^nd	trupiej			trupiejcie
	3^rd	niech trupieje			niech trupieją
active adjectival participle		trupiejący	trupiejąca	trupiejące	trupiejący	trupiejące
contemporary adverbial participle		trupiejąc
verbal noun		trupienie

adjectives

nouns

verbs