trouwgetuige
Dutch
Etymology
From trouwen (“to wed, to marry”) + getuige (“witness”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtrɑu̯.ɣəˌtœy̯.ɣə/
- Hyphenation: trouw‧ge‧tui‧ge
Noun
trouwgetuige m (plural trouwgetuigen)
- A witness at a wedding.